Ik heb al bijna een maand geen blogs gepost. Niet omdat ik niet wil, maar omdat ik niets meegemaakt heb dat ik interessant genoeg vind om met jullie te delen. Tuurlijk, er gebeurt wel wat in een maand. Maar ook weer niet zó veel dat ik denk "Goh, dat is wel een blog waard". Maar ik wil echt schrijven voor jullie, heus waar. Dus daarom deze blog. Hij gaat eigenlijk over niets, dus over alles.
Ik zou voor jullie nog veel meer op kunnen schrijven over Sinterklaas.
Drie prachtige surprises heb ik afgeleverd en 3 prachtige surprises heb ik terug gekregen. Voor de Forummers had ik voor Marjolijn een bioscoop gebouwd met 3D-brillen als basis. Echt, je kunt leuke dingen met die ogenschijnlijk simpele brilletjes doen. Als je ze op de goede manier over elkaar legt worden de glazen paars of zelfs ondoorzichtig! In ruil voor deze surprise kreeg ik van Charlene 'Het Grote Simone Boek', een pagina of 10 over mijn afgelopen jaar, compleet met foto's en feitjes. Ontzettend leuk. En het boek dat erin zat was ook leuk, natuurlijk. Een boek in een boek in een boek.
Voor thuis had ik voor mijn zusje Daphne een koe en een lama te grazen gezet op een gazon met een (Bruno) Mars dekentje over zich heen. De koe en de lama stammen van Daphnes internetleven. Van Daphne zelf kreeg ik een surprise terug. Een tafel met een ontploffende erlenmeyer, omgevallen reageerbuisjes en een eiwit om te vouwen (Daphne denkt bij scheikunde alleen maar aan eiwitten vouwen) waar ik dan met mijn neus bovenuit steek, compleet met vlinder in mijn haar en ijzerwinkel aan mijn oren.
Voor mijn beste vriendin Louise had ik een monopolyspel gemaakt in de stijl van haar boek, compleet met personagegeld en locaties uit haar boek als vakjes. Voor mij had zij een real-life laboratorium nagemaakt in de vorm van een heleboel verschillende flesjes gevuld met kleurrijke substanties bovenop een wijnkistje. Op de flesjes zaten etiketten met grappige teksten. In de flesjes zaten plastic zakjes en in een aantal plastic zakjes zaten cadeautjes. Mijn handen waren alle kleuren van de regenboog toen ik klaar was met uitpakken.
Foto's van (bijna) alle surprises zijn te vinden onder deze blog.
Maarja, Sinterklaas is over, dus waarom zou ik jullie nog lastig vallen met die oude man? Kerst komt eraan!
Ik zou jullie ook kunnen vertellen over mijn studie. Als je niet al afhaakt bij het woord 'scheikunde'.
Aanstaande dinsdag heb ik een tentamen. Thermodynamica. Vorig jaar had ik datzelfde tentamen, op dezelfde dag, op dezelfde tijd. Toen was het dinsdag 20 december, nu is het dinsdag 18 december. Vorig jaar heb ik het tentamen grandioos niet gehaald. Maarja, wat wil je. Die avond zou ik mijn idolen, de mannen van Jurk!, ontmoeten omdat ik bij ze op het podium mocht zitten. Met zoiets in het vooruitzicht is het onmogelijk tentamens maken. Vandaar dat ik nu vastbesloten ben om het tentamen dit jaar wel te halen. Het kan toch geen toeval zijn dat het tentamen precies hetzelfde gepland is als vorig jaar. Alleen de locatie is anders, want dit jaar wordt het vak gegeven op de VU.
Voor het leren heb ik mijn complete schema omgegooid. Wie heeft ooit bedacht dat een mens moet leven als het licht is? Ja, je hoeft minder lampjes aan te steken om te zien wat je doet, maar verder... Er komt meer informatie mijn hersenen binnen als het pikdonker en stil is buiten. En na 18 uur doe ik niks meer, dus dan slaap ik wel. Met het een en ander aan energiedrank achter de kiezen (een halve liter in een uur of 4) lukt het makkelijk. Dat doe je twee dagen, en daarna zit het ritme er wel in.
Alleen denk ik niet dat jullie dit interessant vinden. Ik moet het toch zelf weten, als ik weinig wil slapen? Wat hebben jullie daarmee te maken? Dus vertel ik het niet.
Ik zou nog veel meer kunnen schrijven. Over de goede films die ik heb gezien. De Deense film 'Jagten' is steengoed en ook 'Cloud Atlas' is een film waar je met klapperende oren uit komt.
Ik zou kunnen schrijven dat dat ik nu twee nieuwe dvd's heb waarop ik mezelf kan zien. Eén waarin ik in het publiek zit en één waarin mijn naam vol in beeld staat. Leuk voor de collectie.
Ik zou kunnen opscheppen over dat ik weer belachelijk veel geluk heb omdat ik met een facebookactie gratis naar de theatershow van 'In Goed Gezelschap' mag aanstaande zondag.
Ik zou jullie ook kunnen vertellen over de NS en hun nieuwe schema. Dat er nu opeens treinen naar Zwolle en naar Hoofddorp gaan vanaf Diemen, dat de treintijden zijn aangepast waardoor mijn systeem overhoop ligt, maar dat de treinen nu eindelijk op fatsoenlijke tijden op het Science Park stoppen.
Maar dat vertel ik allemaal niet. Niet interessant genoeg.
Ik zou jullie een kijkje in mijn hoofd willen laten nemen, maar ik geloof niet dat jullie zitten te wachten op mijn gedachten over Jurk! en hun nieuwe CD. Als je me nu zou vragen "Goh, Simone, wat houdt jou bezig op dit moment?" dan zou ik antwoorden "Thermodynamica, Dennis en Jeroen, vriendschap." Dat is vrij weinig, hè. Die eerste twee spreken voor zich, maar die laatste...
Die laatste zou ik dolgraag aan jullie uit willen leggen. Dat vriendschappen mij momenteel zo mateloos fascineren, omdat ik het wil weten. Ik wil weten hoe het in elkaar zit. Ik wil weten hoe twee mensen samen werken, wat wel en wat niet kan en tot wanneer je het vriendschap blijft noemen.
Maar ook dat doe ik niet. Dat wordt een té diep kijkje in mijn hoofd. Dat willen jullie helemaal niet weten.
Kortom, ik heb niets om over te schrijven. Maar toch is hier een blog. Laten we het daarom maar 'geen blog' noemen. Dat is beter. Want om eerlijk te zijn: dit is toch geen blog?
Ik zou voor jullie nog veel meer op kunnen schrijven over Sinterklaas.
Drie prachtige surprises heb ik afgeleverd en 3 prachtige surprises heb ik terug gekregen. Voor de Forummers had ik voor Marjolijn een bioscoop gebouwd met 3D-brillen als basis. Echt, je kunt leuke dingen met die ogenschijnlijk simpele brilletjes doen. Als je ze op de goede manier over elkaar legt worden de glazen paars of zelfs ondoorzichtig! In ruil voor deze surprise kreeg ik van Charlene 'Het Grote Simone Boek', een pagina of 10 over mijn afgelopen jaar, compleet met foto's en feitjes. Ontzettend leuk. En het boek dat erin zat was ook leuk, natuurlijk. Een boek in een boek in een boek.
Voor thuis had ik voor mijn zusje Daphne een koe en een lama te grazen gezet op een gazon met een (Bruno) Mars dekentje over zich heen. De koe en de lama stammen van Daphnes internetleven. Van Daphne zelf kreeg ik een surprise terug. Een tafel met een ontploffende erlenmeyer, omgevallen reageerbuisjes en een eiwit om te vouwen (Daphne denkt bij scheikunde alleen maar aan eiwitten vouwen) waar ik dan met mijn neus bovenuit steek, compleet met vlinder in mijn haar en ijzerwinkel aan mijn oren.
Voor mijn beste vriendin Louise had ik een monopolyspel gemaakt in de stijl van haar boek, compleet met personagegeld en locaties uit haar boek als vakjes. Voor mij had zij een real-life laboratorium nagemaakt in de vorm van een heleboel verschillende flesjes gevuld met kleurrijke substanties bovenop een wijnkistje. Op de flesjes zaten etiketten met grappige teksten. In de flesjes zaten plastic zakjes en in een aantal plastic zakjes zaten cadeautjes. Mijn handen waren alle kleuren van de regenboog toen ik klaar was met uitpakken.
Foto's van (bijna) alle surprises zijn te vinden onder deze blog.
Maarja, Sinterklaas is over, dus waarom zou ik jullie nog lastig vallen met die oude man? Kerst komt eraan!
Ik zou jullie ook kunnen vertellen over mijn studie. Als je niet al afhaakt bij het woord 'scheikunde'.
Aanstaande dinsdag heb ik een tentamen. Thermodynamica. Vorig jaar had ik datzelfde tentamen, op dezelfde dag, op dezelfde tijd. Toen was het dinsdag 20 december, nu is het dinsdag 18 december. Vorig jaar heb ik het tentamen grandioos niet gehaald. Maarja, wat wil je. Die avond zou ik mijn idolen, de mannen van Jurk!, ontmoeten omdat ik bij ze op het podium mocht zitten. Met zoiets in het vooruitzicht is het onmogelijk tentamens maken. Vandaar dat ik nu vastbesloten ben om het tentamen dit jaar wel te halen. Het kan toch geen toeval zijn dat het tentamen precies hetzelfde gepland is als vorig jaar. Alleen de locatie is anders, want dit jaar wordt het vak gegeven op de VU.
Voor het leren heb ik mijn complete schema omgegooid. Wie heeft ooit bedacht dat een mens moet leven als het licht is? Ja, je hoeft minder lampjes aan te steken om te zien wat je doet, maar verder... Er komt meer informatie mijn hersenen binnen als het pikdonker en stil is buiten. En na 18 uur doe ik niks meer, dus dan slaap ik wel. Met het een en ander aan energiedrank achter de kiezen (een halve liter in een uur of 4) lukt het makkelijk. Dat doe je twee dagen, en daarna zit het ritme er wel in.
Alleen denk ik niet dat jullie dit interessant vinden. Ik moet het toch zelf weten, als ik weinig wil slapen? Wat hebben jullie daarmee te maken? Dus vertel ik het niet.
Ik zou nog veel meer kunnen schrijven. Over de goede films die ik heb gezien. De Deense film 'Jagten' is steengoed en ook 'Cloud Atlas' is een film waar je met klapperende oren uit komt.
Ik zou kunnen schrijven dat dat ik nu twee nieuwe dvd's heb waarop ik mezelf kan zien. Eén waarin ik in het publiek zit en één waarin mijn naam vol in beeld staat. Leuk voor de collectie.
Ik zou kunnen opscheppen over dat ik weer belachelijk veel geluk heb omdat ik met een facebookactie gratis naar de theatershow van 'In Goed Gezelschap' mag aanstaande zondag.
Ik zou jullie ook kunnen vertellen over de NS en hun nieuwe schema. Dat er nu opeens treinen naar Zwolle en naar Hoofddorp gaan vanaf Diemen, dat de treintijden zijn aangepast waardoor mijn systeem overhoop ligt, maar dat de treinen nu eindelijk op fatsoenlijke tijden op het Science Park stoppen.
Maar dat vertel ik allemaal niet. Niet interessant genoeg.
Ik zou jullie een kijkje in mijn hoofd willen laten nemen, maar ik geloof niet dat jullie zitten te wachten op mijn gedachten over Jurk! en hun nieuwe CD. Als je me nu zou vragen "Goh, Simone, wat houdt jou bezig op dit moment?" dan zou ik antwoorden "Thermodynamica, Dennis en Jeroen, vriendschap." Dat is vrij weinig, hè. Die eerste twee spreken voor zich, maar die laatste...
Die laatste zou ik dolgraag aan jullie uit willen leggen. Dat vriendschappen mij momenteel zo mateloos fascineren, omdat ik het wil weten. Ik wil weten hoe het in elkaar zit. Ik wil weten hoe twee mensen samen werken, wat wel en wat niet kan en tot wanneer je het vriendschap blijft noemen.
Maar ook dat doe ik niet. Dat wordt een té diep kijkje in mijn hoofd. Dat willen jullie helemaal niet weten.
Kortom, ik heb niets om over te schrijven. Maar toch is hier een blog. Laten we het daarom maar 'geen blog' noemen. Dat is beter. Want om eerlijk te zijn: dit is toch geen blog?