Mijn moeder maakte ooit een trui voor mij. Een pluizige trui met felle kleuren. Het is mijn lievelingstrui en ik draag hem nog steeds, ookal is hij al meer dan 5 jaar oud.
Die trui heeft altijd een effect op mensen die hem voor het eerst zien. In de kerk werd ik aan alle kanten geaaid door mensen en kinderen, nu mijn aaibaarheidsfactor was verhoogd. In mijn forumvriendengroep kwam hij al gauw bekend te staan als de 'Regenboogpinopluistrui' en een leraar op school zei eens "Wat heb je een leuk kleedje aan." Kortom, hij maakt veer reacties los als mensen hem voor het eerst zien. Maar naarmate de mensen eraan gewend raken, krijg je die reacties ook niet meer en vergeet je dat die trui dat effect heeft.
Op 9 februari 2012 ging ik naar een tv-opname van de muziekquiz 'Doe Maar Normaal'.
Het mag algemeen bekend zijn dat ik van mijn 15e tot aan hun stoppen vervend fan was van 'De Lama's' en dat ik daarna hen allemaal ben blijven volgen. De muziekquiz in kwestie werd gepresenteerd door Ruben Nicolai en Ruben van der Meer zat in het panel. Genoeg reden voor mij om erheen te gaan.
"Laat ik mijn pluistrui aantrekken", dacht ik. "Dan val ik tenminste op tussen al dat zwart dat mensen normaal dragen naar dit soort gelegenheden."
Zo gezegd, zo gedaan. Ik had nog wel een andere trui in mijn tas gedaan, omdat ik die dag 2 opnames van het programma bij zou wonen.
Toen ik in de foyer zat te wachten en iedereen naar me zag kijken begon ik al te twijfelen of het een goed idee was geweest om het ding aan te trekken. Zodra ik in de zaal zat werd dat gevoel sterker.
Voordat zo'n opname begint, is er namelijk altijd een publieksopwarmer die de zaal een beetje los maakt en de regie vermaakt zich door op een paar personen in te zoomen en dan handelingen te herhalen. Natuurlijk werd er ook op mij ingezoomd en de publieksopwarmer begon gelijk over Sesamstraat en Pino toen hij dat zag.
Toen kwam Ruben Nicolai op. Ik zag hem al gelijk naar me kijken en niet veel later kwam hij dan ook op me af. Dat hij me deed denken aan “Zo’n ding om stof mee af te doen”.
Ruben haalde de panelleden en de gasten erbij en riep toen vanuit het niets opeens naar mij: “Plumeau! Dat was het woord, ik weet het weer!”
Ruben van der Meer keek hem aan: “Waar heb je het over?” Dus Ruben Nicolai legde uit: “Kijk dan achter je, in het publiek.” Dus Ruben draait zich om, ziet mij, valt op de grond en doet alsof hij een epileptische aanval krijgt.
Toen gingen ze met het hele panel, behalve Jennifer Hoffman, grappen over mij maken. Wat ik eronder droeg (Gerard Ekdom) “Nee, dat is gewoon d’r vacht” (Martijn Koning) “Ze draagt een angora string” (RubenM) “Het neefje van Pino” (RubenN) Of ik wel een normale broek aan had (RubenN) die na controleren teleurgesteld moest concluderen dat ik gewoon een “Degelijke Denim” aan had. Ondertussen vermaakte de regie zich met mij close-up in beeld brengen.
Jennifer vond het zielig voor me. “Laat dat meisje met rust", zei ze. Dat beloofden de mannen. We zouden beginnen met de opname. Maar de regie was er nog niet klaar, dus kwam Ruben Nicolai weer naar mij “Dan moeten we het toch nog wat langer over jouw trui hebben.”
Gelukkig begon daarna de opname en kreeg ik geen opmerkingen meer naar m’n hoofd geslingerd. Totdat het ergens over bond ging en RubenN het toch niet kon laten om een opmerking te maken over mij. “Bont, het mag weer.” Daarna nog iets over Roel van Velzen en dat Ruben een familielid had dat ook zo van bont houdt. En ja hoor, ik zie mezelf close-up in beeld gebracht. Gelukkig was dat het.
Na de opname moest alleen de publieksopwarmer me nog hebben, die afscheid nam met de woorden “Bedankt dat jullie zo enthousiast waren, meeklapten en hadden nagedacht over je kleding.” En bedankt.
Ik heb me in de pauze tussen de twee opnames door toch maar even omgekleed voor opname 2...
Ja mensen, hoe krijg je aandacht van mensen waar je fan van bent? Brei een pluizige felgekleurde trui en neem plaats in het publiek. Gegarandeerd dat het lukt. Echt.
De uitzending was op 21 maart 2012. Het betreffende stukje staat hieronder:
Die trui heeft altijd een effect op mensen die hem voor het eerst zien. In de kerk werd ik aan alle kanten geaaid door mensen en kinderen, nu mijn aaibaarheidsfactor was verhoogd. In mijn forumvriendengroep kwam hij al gauw bekend te staan als de 'Regenboogpinopluistrui' en een leraar op school zei eens "Wat heb je een leuk kleedje aan." Kortom, hij maakt veer reacties los als mensen hem voor het eerst zien. Maar naarmate de mensen eraan gewend raken, krijg je die reacties ook niet meer en vergeet je dat die trui dat effect heeft.
Op 9 februari 2012 ging ik naar een tv-opname van de muziekquiz 'Doe Maar Normaal'.
Het mag algemeen bekend zijn dat ik van mijn 15e tot aan hun stoppen vervend fan was van 'De Lama's' en dat ik daarna hen allemaal ben blijven volgen. De muziekquiz in kwestie werd gepresenteerd door Ruben Nicolai en Ruben van der Meer zat in het panel. Genoeg reden voor mij om erheen te gaan.
"Laat ik mijn pluistrui aantrekken", dacht ik. "Dan val ik tenminste op tussen al dat zwart dat mensen normaal dragen naar dit soort gelegenheden."
Zo gezegd, zo gedaan. Ik had nog wel een andere trui in mijn tas gedaan, omdat ik die dag 2 opnames van het programma bij zou wonen.
Toen ik in de foyer zat te wachten en iedereen naar me zag kijken begon ik al te twijfelen of het een goed idee was geweest om het ding aan te trekken. Zodra ik in de zaal zat werd dat gevoel sterker.
Voordat zo'n opname begint, is er namelijk altijd een publieksopwarmer die de zaal een beetje los maakt en de regie vermaakt zich door op een paar personen in te zoomen en dan handelingen te herhalen. Natuurlijk werd er ook op mij ingezoomd en de publieksopwarmer begon gelijk over Sesamstraat en Pino toen hij dat zag.
Toen kwam Ruben Nicolai op. Ik zag hem al gelijk naar me kijken en niet veel later kwam hij dan ook op me af. Dat hij me deed denken aan “Zo’n ding om stof mee af te doen”.
Ruben haalde de panelleden en de gasten erbij en riep toen vanuit het niets opeens naar mij: “Plumeau! Dat was het woord, ik weet het weer!”
Ruben van der Meer keek hem aan: “Waar heb je het over?” Dus Ruben Nicolai legde uit: “Kijk dan achter je, in het publiek.” Dus Ruben draait zich om, ziet mij, valt op de grond en doet alsof hij een epileptische aanval krijgt.
Toen gingen ze met het hele panel, behalve Jennifer Hoffman, grappen over mij maken. Wat ik eronder droeg (Gerard Ekdom) “Nee, dat is gewoon d’r vacht” (Martijn Koning) “Ze draagt een angora string” (RubenM) “Het neefje van Pino” (RubenN) Of ik wel een normale broek aan had (RubenN) die na controleren teleurgesteld moest concluderen dat ik gewoon een “Degelijke Denim” aan had. Ondertussen vermaakte de regie zich met mij close-up in beeld brengen.
Jennifer vond het zielig voor me. “Laat dat meisje met rust", zei ze. Dat beloofden de mannen. We zouden beginnen met de opname. Maar de regie was er nog niet klaar, dus kwam Ruben Nicolai weer naar mij “Dan moeten we het toch nog wat langer over jouw trui hebben.”
Gelukkig begon daarna de opname en kreeg ik geen opmerkingen meer naar m’n hoofd geslingerd. Totdat het ergens over bond ging en RubenN het toch niet kon laten om een opmerking te maken over mij. “Bont, het mag weer.” Daarna nog iets over Roel van Velzen en dat Ruben een familielid had dat ook zo van bont houdt. En ja hoor, ik zie mezelf close-up in beeld gebracht. Gelukkig was dat het.
Na de opname moest alleen de publieksopwarmer me nog hebben, die afscheid nam met de woorden “Bedankt dat jullie zo enthousiast waren, meeklapten en hadden nagedacht over je kleding.” En bedankt.
Ik heb me in de pauze tussen de twee opnames door toch maar even omgekleed voor opname 2...
Ja mensen, hoe krijg je aandacht van mensen waar je fan van bent? Brei een pluizige felgekleurde trui en neem plaats in het publiek. Gegarandeerd dat het lukt. Echt.
De uitzending was op 21 maart 2012. Het betreffende stukje staat hieronder: