Een moment om gratis naar Jurk! te gaan kijken laat je natuurlijk niet liggen als fan. Vandaar dat ik samen met mijn goede vriendin Nadine naar de Gorinchemse Zomerfeesten toog om mijn twee helden te kunnen bewonderen.
Gelukkig mocht ik de auto van pa lenen, en hoewel het programma voor die avond pas om half 9 zou beginnen, waren Nadine en ik er al om half 4. Konden we gelijk de binnenstad van Gorinchem onveilig maken. We slenterden wat rond, gingen wat winkeltjes binnen, zochten het plein op waar het feest plaats zou vinden en zaten gezellig op het plein ernaast, waar een fontein de zomerwarmte wat probeerde te verlichten voor een aantal kleine kinderen, die met zijn water speelden. Ik moest mezelf tegen houden om niet mee te gaan spelen. Fonteinen hebben een bijna onweerstaanbare aantrekkingskracht op me.
Het programma voor die avond zou om half 9 beginnen. De coverband Tilt! zou anderhalf uur het plein opwarmen en daarna zou Jurk! in een uurtje de avond afmaken. Gerekend op de gemiddelde opkomst van Jurkies (Jep, een betere naam hebben we niet voor de Jurk-fans), hoe vroeg die er meestal zijn om vooraan te kunnen staan plus eventuele fans van Tilt, had ik bedacht dat we zo rond 6 uur/half 7 op het plein moesten zijn om een beetje midden vooraan te staan.
Dat bleek een te ruime schatting. Toen we om 10 over 6 het plein op kwamen waren er pas vier Jurk-fans, die midden-rechts in hadden genomen, de plek recht voor de neus van Jeroen. Gezien ik meer interesse heb in Dennis, was midden-links dus perfect.
Het werd later. Er kwamen nog twee Jurk-fans bij en er ontstonden wat gesprekken. Tegen de tijd dat het 8 uur was, stonden we met een man of 10 vooraan bij de hekken. Dit zou niet veranderen tot Tilt zou beginnen. De overige 40 man op het plein stond namelijk niet vooraan, maar hing wat meer achteraan op het plein toen de avond startte, om maar niet gelijk enthousiast mee te hoeven doen terwijl ze nog zo weinig bier gedronken hadden.
Tilt was een leuk bandje, de nummers waren goed mee te zingen en er was leuk oogcontact mogelijk met de leadzangers - de drummer, gitarist en zanger wisselden elkaar om de paar liederen af. Toch had ik het na een uur wel gezien, maarja, ze mochten anderhalf uur vullen in totaal.
Toen was het eindelijk tijd voor Jurk! Ik bleek precies goed te staan. De microfoon van Dennis stond bijna recht voor me. Al tijdens het eerste lied, Kabalis, had ik oogcontact met Dennis. Daarna kwam de Lente en Dennis zong dit keer een klein gedeelte van de tekst terwijl hij me recht in de ogen keek. Ik weet niet meer wanneer ons volgende oogcontact was, maar dat was het moment dat hij door had dat ik echt naar hem bleef kijken en nauwelijks naar Jeroen keek. Of misschien merkte hij op dat moment de vlinder in mijn haar op, dezelfde soort die ook voor zijn deur hangt. Ik weet niet waarom, maar er verscheen toen een heel lief klein schattig glimlachje om zijn lippen ^^
Klein verslag van de hoogtepunten van de avond:
Ten eerste 'Sorry’, het lied dat vooral leuk is om de uitvoering. Jeroen deed natuurlijk vele rare Jeroen-dansjes, Dennis deed een knoopje te veel van zijn blouse open en voerde dansjes uit waarvan je dacht: “Dennis, dat is géén dansen!” Ze gingen ook nog watergevechten. Tenminste, Dennis deed alsof hij de dop van z’n flesje draaide en die weg smeet, ging op Jeroen af en deed alsof hij water naar hem gooide. Jeroen dook al weg, omdat hij niet door had dat de dop er gewoon nog op zat. Toen ging Jeroen ook met een flesje staan, beide doppen gingen eraf en Jeroen raakte Dennis vol. Die droop van z’n pet en z’n bril tot aan z’n schoenen. Dennis kreeg Jeroen niet te pakken, maar wel bijna Rogier Wagenaar, de gitarist. Daarna was het publiek nog aan de beurt voor een douche en natuurlijk het nazingen van rare klanken die Jeroen in z'n microfoon roept.
Ook de moeite waard was het op één na laatste lied ‘Allerbeste Vriend’. Sowieso is dat een van hun beste liedjes. Alleen al de manier waarop ze dat naar elkaar toe zingen is geweldig. Als je nu denkt "Maar dat liedje ken ik helemaal niet?", dan kan dat kloppen. Ze zingen het namelijk alleen maar bij optredens. Hij komt waarschijnlijk wel op de nieuwe cd GLITTERJURK, die in Januari uit komt. Onderaan deze blog staat de versie die ik heb opgenomen op deze Gorinchemse Zomerfeesten.
Goed, het lied Allerbeste Vriend dus: De zin “We hadden met z’n tweeën aan een half woord genoeg”, zong ik mee terwijl Dennis me recht in de ogen keek en we allebei enthousiast knikten omdat het zó waar is. En toen Jeroen ‘dood’ was, stond Dennis daar met zo’n hartverscheurende grimas op zijn gezicht dat je blij was dat Jeroen op een hele lollige manier “geintje” zei. Aan het eind volgde de onvermijdelijke knuffel die, hoe vaak je het ook ziet, toch altijd weer superlief blijft om te zien.
Het laatste lied was natuurlijk Verrukkelijke Leve. Die heb ik niet zo goed meegemaakt. Het feit dat het het laatste liedje was en dat mijn camera ermee ophield halverwege zorgden ervoor dat ik niet alles heb opgeslagen op de harde schijf van mijn geheugen. Gelukkig vroeg Jeroen aan iedereen om telefoons met lampjes te pakken, dus ik greep de kans aan om te filmen met mijn telefoon. En dat was maar goed ook, want toen het liedje helemaal afgelopen was gooide Dennis handkusjes naar het publiek in het algemeen, maar daarna nog speciaal naar mij in het bijzonder. Ik weet nog dat ik gewoon niks méér kon doen dan verlegen naar hem lachen. Het was gewoon zo lief!
Daarna kwam de presentator op met de mededeling dat als we met z’n allen 70 dB konden halen, Jurk! nog een toegift zou doen. Nou, dat haalden we natuurlijk, dus toen kwamen ze weer op en deden “Ik kan het niet alleen”. Na het lied kwam er een hele club meisjes op met bossen bloemen die ze aan de band overhandigden. Ik keek toe hoe Dennis het meisje bedankte en zag hem toen op mij af komen. “Voor jou. Wil je ze?”, gebaarde hij. “Tuurlijk, kom maar op”, seinde ik terug door mijn armen te strekken, en hij gooide de bos bloemen zo mijn armen in. Ik maakte nog een half gebaar van dank naar hem, onhandig zo met de bos in m'n armen.
Wat er daarna is gebeurd weet ik niet meer zo goed, want ik was te overdonderd door het feit dat Dennis zijn bloemen aan mij had gegeven. Ik weet dat de rest van de bloemen ook het publiek in zijn geslingerd en dat het toen over was. Het volgende moment stroomde het plein leeg en stond ik met Nadine beduusd na te hyperen. Ik had een bos bloemen en ik had van de bewakers ook het A4’tje met de volgorde van liedjes gekregen die ze altijd op het podium plakken.
Roodgloeiend liep ik met Nadine terug naar de auto. Ik heb de neiging om heel erg op te gaan in een gebeurtenis, vooral een concert als deze. En dan zo'n afsluiting... Ik moest steeds naar die bos bloemen kijken, anders geloofde ik niet dat het waar was. Stijf van de adrenaline reed ik de auto naar huis. En m'n moeder maar bezorgd zijn 'of ik niet in slaap zou vallen achter het stuur om half 1 's nachts'. Nouuu... dat vormde geen probleem.
Dit was een optreden dat ik voor geen goud had willen missen. Ik heb Jeroen en Dennis weer live samen gezien voor het eerst in een half jaar. Veel gelachen, veel gekkigheid op het podium. Één grote achtbaan. Twee mannen die mijn belevingswereld zo kunnen beheersen dat ik gewoon even een uur weg ben van de planeet als zij optreden. Ik hou van mijn leven.
Gelukkig mocht ik de auto van pa lenen, en hoewel het programma voor die avond pas om half 9 zou beginnen, waren Nadine en ik er al om half 4. Konden we gelijk de binnenstad van Gorinchem onveilig maken. We slenterden wat rond, gingen wat winkeltjes binnen, zochten het plein op waar het feest plaats zou vinden en zaten gezellig op het plein ernaast, waar een fontein de zomerwarmte wat probeerde te verlichten voor een aantal kleine kinderen, die met zijn water speelden. Ik moest mezelf tegen houden om niet mee te gaan spelen. Fonteinen hebben een bijna onweerstaanbare aantrekkingskracht op me.
Het programma voor die avond zou om half 9 beginnen. De coverband Tilt! zou anderhalf uur het plein opwarmen en daarna zou Jurk! in een uurtje de avond afmaken. Gerekend op de gemiddelde opkomst van Jurkies (Jep, een betere naam hebben we niet voor de Jurk-fans), hoe vroeg die er meestal zijn om vooraan te kunnen staan plus eventuele fans van Tilt, had ik bedacht dat we zo rond 6 uur/half 7 op het plein moesten zijn om een beetje midden vooraan te staan.
Dat bleek een te ruime schatting. Toen we om 10 over 6 het plein op kwamen waren er pas vier Jurk-fans, die midden-rechts in hadden genomen, de plek recht voor de neus van Jeroen. Gezien ik meer interesse heb in Dennis, was midden-links dus perfect.
Het werd later. Er kwamen nog twee Jurk-fans bij en er ontstonden wat gesprekken. Tegen de tijd dat het 8 uur was, stonden we met een man of 10 vooraan bij de hekken. Dit zou niet veranderen tot Tilt zou beginnen. De overige 40 man op het plein stond namelijk niet vooraan, maar hing wat meer achteraan op het plein toen de avond startte, om maar niet gelijk enthousiast mee te hoeven doen terwijl ze nog zo weinig bier gedronken hadden.
Tilt was een leuk bandje, de nummers waren goed mee te zingen en er was leuk oogcontact mogelijk met de leadzangers - de drummer, gitarist en zanger wisselden elkaar om de paar liederen af. Toch had ik het na een uur wel gezien, maarja, ze mochten anderhalf uur vullen in totaal.
Toen was het eindelijk tijd voor Jurk! Ik bleek precies goed te staan. De microfoon van Dennis stond bijna recht voor me. Al tijdens het eerste lied, Kabalis, had ik oogcontact met Dennis. Daarna kwam de Lente en Dennis zong dit keer een klein gedeelte van de tekst terwijl hij me recht in de ogen keek. Ik weet niet meer wanneer ons volgende oogcontact was, maar dat was het moment dat hij door had dat ik echt naar hem bleef kijken en nauwelijks naar Jeroen keek. Of misschien merkte hij op dat moment de vlinder in mijn haar op, dezelfde soort die ook voor zijn deur hangt. Ik weet niet waarom, maar er verscheen toen een heel lief klein schattig glimlachje om zijn lippen ^^
Klein verslag van de hoogtepunten van de avond:
Ten eerste 'Sorry’, het lied dat vooral leuk is om de uitvoering. Jeroen deed natuurlijk vele rare Jeroen-dansjes, Dennis deed een knoopje te veel van zijn blouse open en voerde dansjes uit waarvan je dacht: “Dennis, dat is géén dansen!” Ze gingen ook nog watergevechten. Tenminste, Dennis deed alsof hij de dop van z’n flesje draaide en die weg smeet, ging op Jeroen af en deed alsof hij water naar hem gooide. Jeroen dook al weg, omdat hij niet door had dat de dop er gewoon nog op zat. Toen ging Jeroen ook met een flesje staan, beide doppen gingen eraf en Jeroen raakte Dennis vol. Die droop van z’n pet en z’n bril tot aan z’n schoenen. Dennis kreeg Jeroen niet te pakken, maar wel bijna Rogier Wagenaar, de gitarist. Daarna was het publiek nog aan de beurt voor een douche en natuurlijk het nazingen van rare klanken die Jeroen in z'n microfoon roept.
Ook de moeite waard was het op één na laatste lied ‘Allerbeste Vriend’. Sowieso is dat een van hun beste liedjes. Alleen al de manier waarop ze dat naar elkaar toe zingen is geweldig. Als je nu denkt "Maar dat liedje ken ik helemaal niet?", dan kan dat kloppen. Ze zingen het namelijk alleen maar bij optredens. Hij komt waarschijnlijk wel op de nieuwe cd GLITTERJURK, die in Januari uit komt. Onderaan deze blog staat de versie die ik heb opgenomen op deze Gorinchemse Zomerfeesten.
Goed, het lied Allerbeste Vriend dus: De zin “We hadden met z’n tweeën aan een half woord genoeg”, zong ik mee terwijl Dennis me recht in de ogen keek en we allebei enthousiast knikten omdat het zó waar is. En toen Jeroen ‘dood’ was, stond Dennis daar met zo’n hartverscheurende grimas op zijn gezicht dat je blij was dat Jeroen op een hele lollige manier “geintje” zei. Aan het eind volgde de onvermijdelijke knuffel die, hoe vaak je het ook ziet, toch altijd weer superlief blijft om te zien.
Het laatste lied was natuurlijk Verrukkelijke Leve. Die heb ik niet zo goed meegemaakt. Het feit dat het het laatste liedje was en dat mijn camera ermee ophield halverwege zorgden ervoor dat ik niet alles heb opgeslagen op de harde schijf van mijn geheugen. Gelukkig vroeg Jeroen aan iedereen om telefoons met lampjes te pakken, dus ik greep de kans aan om te filmen met mijn telefoon. En dat was maar goed ook, want toen het liedje helemaal afgelopen was gooide Dennis handkusjes naar het publiek in het algemeen, maar daarna nog speciaal naar mij in het bijzonder. Ik weet nog dat ik gewoon niks méér kon doen dan verlegen naar hem lachen. Het was gewoon zo lief!
Daarna kwam de presentator op met de mededeling dat als we met z’n allen 70 dB konden halen, Jurk! nog een toegift zou doen. Nou, dat haalden we natuurlijk, dus toen kwamen ze weer op en deden “Ik kan het niet alleen”. Na het lied kwam er een hele club meisjes op met bossen bloemen die ze aan de band overhandigden. Ik keek toe hoe Dennis het meisje bedankte en zag hem toen op mij af komen. “Voor jou. Wil je ze?”, gebaarde hij. “Tuurlijk, kom maar op”, seinde ik terug door mijn armen te strekken, en hij gooide de bos bloemen zo mijn armen in. Ik maakte nog een half gebaar van dank naar hem, onhandig zo met de bos in m'n armen.
Wat er daarna is gebeurd weet ik niet meer zo goed, want ik was te overdonderd door het feit dat Dennis zijn bloemen aan mij had gegeven. Ik weet dat de rest van de bloemen ook het publiek in zijn geslingerd en dat het toen over was. Het volgende moment stroomde het plein leeg en stond ik met Nadine beduusd na te hyperen. Ik had een bos bloemen en ik had van de bewakers ook het A4’tje met de volgorde van liedjes gekregen die ze altijd op het podium plakken.
Roodgloeiend liep ik met Nadine terug naar de auto. Ik heb de neiging om heel erg op te gaan in een gebeurtenis, vooral een concert als deze. En dan zo'n afsluiting... Ik moest steeds naar die bos bloemen kijken, anders geloofde ik niet dat het waar was. Stijf van de adrenaline reed ik de auto naar huis. En m'n moeder maar bezorgd zijn 'of ik niet in slaap zou vallen achter het stuur om half 1 's nachts'. Nouuu... dat vormde geen probleem.
Dit was een optreden dat ik voor geen goud had willen missen. Ik heb Jeroen en Dennis weer live samen gezien voor het eerst in een half jaar. Veel gelachen, veel gekkigheid op het podium. Één grote achtbaan. Twee mannen die mijn belevingswereld zo kunnen beheersen dat ik gewoon even een uur weg ben van de planeet als zij optreden. Ik hou van mijn leven.